Açık söylemek gerekirse ligin ikinci yarısında puan bırakılacak deplasman hangisi deseler Alanya’yı ilk 2’ye yazardım. Sanırım Trabzon’da puan hesapları yapan herkesin beklentisi de bu şekilde olurdu.
Ama puanı kaybettiren gol bitime 15 saniye kala gelince kabullenmesi çok da kolay olmuyor. Futbolu bu kadar konuşulur bir şey haline getiren de işte tam olarak bu.
Peki Trabzonspor 2 kez öne geçtiği Alanya deplasmanında liderliği nasıl bıraktı? Aklıma gelen ilk 5 şeyi yazayım…
BAŞINA İŞ ALIRSIN
1- Üst üste 3. deplasman ve en zoru. Üstelik maça en önemli iki oyuncundan yoksun çıkıyorsun (Sosa ve Nwakaeme). Sakatlanan Uğurcan’ı da devrede bırakıyorsun. Etti sana 3. Bu 3’ü yokken olmaz mıydı?
2- Oluyordu ama o gol son saniye değil çok öncesinde de gelebilirdi. Çünkü bir çok defa söylediğim gibi bu kronik mekanik bir arıza. Trabzonspor’un savunma yapısı skor tutmaya gelemez. Başına iş alırsın.
3- Alanya’nın Cisse-Bakasetas bağlantısını kesemeyen hiçbir takım oradan 3 puan alamaz. Hüseyin Hoca bunu eminim biliyordu ama ne Abdulkadir Parmak’la ne de Ndiaye ile bunu başaramadı.
4- 2-1’den sonra oyunu tutmak istersen Doğan ve Bilal’i alırsın. Skoru tutmak istersen 2 stoper… İşte o seçim pahalıya patladı. Alanya sıcağında canı çıkmış Sörloth ve Ekuban’dan en az birisi kenara gelmeliydi.
5- Yarışı önde götürmenin sahaya psikolojik bir yansıması olur. Trabzon’un ‘ilk kaybeden yarışı kaybedecek’ havasından soyutlanması gerekiyordu. Kalan 6 hafta için bu kayba pozitif tarafından bakılabilir. Endişeye mahal yok.
SON DÜZLÜKTE ÖFKE KONTROLÜ…
Gelelim maç sonu başkanları ve yöneticileri karşı karşıya getiren ‘küfürleşme’ hadisesine… Yaşananlar iki takımın da sahada ortaya koyduğu futbola hakaret oldu bana göre. Son saniye golleri şampiyonluk kovalayan takımları normal olarak gerer. Sezon başından beri işi sadece sahada olan Trabzonspor’un öfke kontrolüne son düzlükte hakim olması gerek. Yukarıdaki gerginliğin kolları sahaya uzanırsa mazallah…