Dile kolay, tam 10 sezon bir takımın kalesini korumak… Bir sene top oynayıp, efsane kategorisine alınanların olduğu futbol dünyamızda, Muslera’nın altın eldivenlerini özlemiştik. 7 aylık sakatlık sonrası, tepeden tırnağa tam profesyonel olan Muslera’ya, “tekrar yeşil sahalara hoş geldin” demek, bir sporsever olarak benim görevim…
Derbi mağlubiyeti sonrası Fatih Terim, ofansif takım tercihinde bulundu, yeşil sahada… Feghouli, Belhanda ve Emre golü attı. Emre Akbaba’nın bu gole ihtiyacı vardı. Sanki psikolojik yıpranma dönemine girmişti. Belhanda bu formunu korursa, Galatasaray, rakiplerinin birinci bölgesinde çok rahat eder. Topa hükmetmek, ön alanda baskı, rakip ceza sahasında çok adamla gol aramak…
Maça böyle başlarsanız, goller çabuk gelir. Feghouli klas vurdu. Kendisinin oyun iştahını da beğendim. Özlemiş topu derler, böyle oyunculara… İlk yarıda rüzgâr diner gibi olunca, Denizlispor pozisyonlar buldu. Recep’in net pozisyonuna, Muslera dur dedi. Aynı Recep topu uzaklaştıramayıp, Donk’a asist yapınca, Galatasaray ilk yarının sonunda iyice rahatlamış oldu.
İkinci yarının hemen başında gol yemek, başınıza işler açabilir. Tusha, Rodallega’nın asistini çok iyi değerlendirdi. Fark ikiye inince, Denizlispor’a moral geldi ve maçta kalmasını sağladı. Moral dopingi iyidir. Ama işi aceleye getirip, bir an önce yine gol atma düşüncesine kapılırsanız, çok pozisyon verirsiniz. Muhammet, geçen hafta olduğu gibi yine kendi kalesine atınca, orta sahaların çabuk geçildiği bir maç izlemeye başladık. İyice rahatlayan Galatasaray’da Belhanda çok şık bir gol attı. Sekidika perdeyi kapattı. Nefis gol attı.
Yalnız, Türk futbol tarihine geçecek bir sonuç da olabilirdi, maçta…