Şenol Güneş, Sırbistan karşısında sahaya genç, fizik gücü yüksek dinamik bir oyuncu grubuyla çıktı, Ay-Yıldızlı ekibimiz rakibi karşısında maç boyunca oyunun üstünlüğünü elinde tuttu. Sahada daha çok pas yapan, topa sahip olan bir milli takım vardı, fakat bir türlü istediğimiz golü bulamadık. Sırbistan ikinci yarının başında Kolarov’un kırmızı kart görmesiyle uzun süre 10 kişi oynamasına rağmen savunmada açık vermedi, savunmada alan ve adam markajında savunmaya kademeye girmelerde oldukça başarılıydılar, milli takımımıza net pozisyon vermediler. Milli takımımız böyle kapanan rakiplere karşı gol bulmak için ne yapmalıydı:
1- Kanatları kullanıp etkili ortalarla gol bulabilirdi. Ama kanatlardan etkili ortalar yapamadık, final paslarında da bir türlü başarı sağlanamadı.
2- Merkezden etkili akınlar yapıp verkaçlarla derinlemesine koşularla pozisyon bulabilirdik. Maalesef Enes ve Kenan Karaman’ın bu tür özelliklerinin olmaması, bu işi en iyi yapan Yusuf’un da kaleye uzak oynaması milli takımımızın pozisyon üretmesini ve gol bulmasını engelledi.
3- Kapanan rakiplere karşı duran toplar her zaman çok önemlidir… Bu kadar fizik gücü yüksek, hava topu hakimiyeti olan Çağlar ve Ozan gibi oyuncularımız olmasına rağmen serbest vuruş organizasyonlarını iyi kullanamadık.
4- Kapanan rakibi açmak için mutlaka uzaktan şutlar denenmeliydi. Ozan Tufan, Yusuf ve Mahmut gibi uzaktan sert şutları olan oyuncularımız vardı. Ancak bu oyuncularımız ne kendilerine ne de takım arkadaşlarına şut pozisyonu hazırladı. Maalesef etkili olabilecek şutlarımız olmayınca da haliyle oyuna hakim olmamıza rağmen neredeyse ikinci yarı boyunca 10 kişi oynayan rakibe karşı net pozisyon üretemedik, hücum organizasyonlarında başarısız olduk.