Son Dünya Kupası’ndan bu yana, kadrosunu koruyan Rusya karşısında maça iyi başlayamadık. Rakip, kapanıp, çabuk çıkmayı iyi bilen bir takım. Biz, Almanya hazırlık maçının hala etkisindeydik, sanki. Oysa bu maç, puan maçıydı. İyi oynayan değil, maçı kazanan puanı alıyordu.
Koca ilk yarıda net bir pozisyona giremedik. İlk kez rakip kaleye, o da etkisiz bir halde, ancak ilk yarının sonlarına doğru girebildik. Üretemediğimiz çok dakika vardı, maçın büyük çoğunluğunda. Almanya maçında baskı yaptığımız ve topu çabuk geri aldığımız anları, rakip çok iyi analiz etmiş. Böyle pozisyonlara fırsat vermediler. Rusya’nın oyunu, sizin sisteminizi bozmak üzerineydi. Bu isteği bozamazsanız, maalesef, ortaya bir şey çıkmıyor. 32 yaşında, 1.97’lik ve ne yapacağı bilinen Dzyuba ile bir türlü baş edememek, dün akşamki maçın en büyük sorunlarından biriydi. Sonra hiç top yapamadık. Oyun kuramadık. Rakibin kanat savunmalarına hiç baskı kuramadık. Almanya maçının aksine. Maçın büyük bölümünde, Rusya oynadı, biz izledik. Ayağı iyi oyuncularımız sahada kayboldu. 3 pasta gol yerseniz, turnuva takımı olmanız zorlaşır.
Gole, ikinci yarının başında, Cengiz’in iyi topunda, Burak’ın kafasıyla çok yaklaştık. Bizi umutlandıran bir andı. Geri kalan bölüm için umut ışığı yanmıştı sanki.
Rusya, düz ama sistemli takım. Üstüne stratejik gittiğiniz zaman, bocalıyor. Ve duran top organizasyonu, Melih’in gol pasına Kenan’ın dokunuşu ile beraberliğe ulaştık. İkinci yarıdaki tempomuzla gol atmayı hak etmiştik. Maçta, Cengiz Ünder’li anlar, kendini göstermeye başladı. Şutu direkten dönmese, maç bize dönecekti. İkinci yarıda elimizden geleni yaptık. Çoğu pozisyonda oyunun hakimi olduk ama kazanamadık.
Böyle maçlarda gol yediniz mi telafisi çok zor oluyor maalesef.